افتادگی رحم

پروپلاس یا افتادگی رحم یکی از مشکلاتی است، که در رحم خانم ها ایجاد می شود. بیشتر اوقات این عارضه بعد از زایمان به خصوص سزارین اتفاق می افتد. اما اگر هورمون استروژن کاهش پیدا کند، این عارضه حادتر می شود. چنانچه خانم ها نسبت به درمان سریع اقدام نکنند، به خشکی واژن نیز دچار می شوند. اگر عضلات رحم کشیده و یا شل شود، باعث جا به جایی شده، در نتیجه وقتی که رحم به لوله های فالوپ می رسد، افتادگی رخ می دهد.

افتادگی رحم چیست؟

رحم عضوی از دستگاه تناسلی زنانه است. شکل آن شبیه گلابی وارونه است و در داخل لگن قرار دارد. رحم، مثانه و روده توسط یک بانوج ماهیچه ای که بین دنبالچه و استخوان شرمگاهی در داخل لگن قرار دارد. این ماهیچه ها به نام کف لگن شناخته می شوند. اگر این ماهیچه ها یا بافت های همبند ضعیف شوند و یا آسیب ببینند، رحم می تواند به داخل واژن بیفتد. علل شایع افتادگی رحم شامل زایمان طبیعی، چاقی، سرفه های شدید و تغییرات هورمونی پس از یائسگی است که می تواند به ساختارهای اندام لگن آسیب برساند. درمان در مرحله اول باید شامل تمرینات تقویت عضلات کف لگن باشد که توسط فیزیوتراپیست آموزش داده می شود.

علائم فتادگی رحم

زنانی که دچار افتادگی جزئی رحم هستند ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند. با این وجود در صورتی که افتادگی رحم متوسط و یا شدید باشد علائمی را به دنبال دارد که شامل موارد زیر می شود:

• احساس اینکه روی یک توپ نشسته اید
• خونریزی واژینال
• افزایش ترشحات واژن
• مشکلات در رابطه جنسی
• احساس کشیدن یا سنگینی در لگن
• یبوست یا مشکل در دفع مدفوع
• عفونت مثانه مکرر یا مشکل در تخلیه مثانه

در صورت بروز این علائم، باید فوراً به پزشک مراجعه کرده و تحت درمان قرار بگیرید. بدون توجه مناسب، این وضعیت می تواند روده، مثانه و عملکرد جنسی شما را مختل کند.

علل افتادگی رحم

افتادگی رحم می تواند ناشی از دلایل متعددی باشد که شایع ترین آنها شامل موارد زیر می شود:

• ضربه
• سقط جنین
• افزایش سن
• زایمان های طبیعی
• نقص مادرزادی در خانم ها
• علل وراثتی و ژنتیکی
• شکاف ها و پارگی های واژن در زایمان طبیعی
• اختلال هورمون های استروژن
• وجود تومورهای سرطانی
• نقص در غدد لنفاوی
• بارداری در سنین پایین
• یائسگی
• سوء تغذیه
• تولد نوزاد چاق یا تولد چند قلوها
• آلودگی های رحمی
• ایستادن های طولانی مدت
• مصرف زیاد غذاهای حاوی فیبر
• یبوست شدید

تشخیص افتادگی رحم

به منظور تشخیص افتادگی رحم، پزشک زنان و زایمان ابتدا به صورت بالینی و فیزیکی اقدام به بررسی موقعیت مکانی واژن می نماید، سپس آندوسکوپی یا سونوگرافی از واژن را تجویز می کند، تا افتادگی خفیف یا شدید را بررسی کند.

درمان افتادگی رحم

پزشک زنان و زایمان برای درمان، انجام برخی حرکات ورزشی و حرکات عضلات واژنی و یا لگنی را تجویز می کند. چنانچه با حرکات ورزشی بهبودی حاصل نشود، مصرف برخی از داروهای حاوی استروژن را پیشنهاد می کند. از دیگر راههای درمان افتادگی رحم، تزریق هورمون استروژن به رحم می باشد. اما جراحی، یکی از موثرترین روش ها برای رفع افتادگی رحم می باشد، که جراح این عمل را با معلق کردن یا برداشتن رحم، انجام می دهد. شایان ذکر است که اگر افتادگی رحم زود درمان نشود، عوارض جانبی مثل: زخمی شدن دهانه رحم به مدت طولانی، بسته بودن مجاری ادراری، عفونت و بیماری های رحمی، تنگ شدن شکاف واژن و… را به همراه می آورد.

جراحی واژن

در موارد متوسط تا شدید، پرولاپس ممکن است با جراحی ترمیم شود. در جراحی لاپاراسکوپی، ابزارها از طریق ناف وارد می شوند. رحم در موقعیت صحیح خود به عقب کشیده می شود و دوباره به رباط های حمایت کننده خود متصل می شود. این عمل را می توان با برش شکمی نیز انجام داد. اگر علت اصلی پرولاپس مانند چاقی، سرفه یا زور زدن درمان نشود، ممکن است عمل جراحی با شکست مواجه شود و پرولاپس دوباره عود کند. برای کمک در این مورد با فیزیوتراپ کف لگن خود مشورت کنید.

پیشگیری  افتادگی رحم

افتادگی رحم ممکن است در هر شرایطی قابل پیشگیری نباشد. با این حال، می توانید چندین کار را برای کاهش خطر آن انجام دهید، که شامل موارد زیر می شود:

• انجام تمرینات بدنی منظم
• حفظ وزن سالم
• تمرین تمرینات کگل

عوامل خطر افتادگی رحم

خطر افتادگی رحم با افزایش سن زنان و کاهش سطح استروژن او افزایش می یابد. استروژن هورمونی است که به قوی نگه داشتن عضلات لگن کمک می کند. آسیب به عضلات و بافت های لگن در دوران بارداری و زایمان نیز ممکن است منجر به افتادگی شود. زنانی که بیش از یک بار زایمان طبیعی داشته اند یا یائسه هستند، در معرض بالاترین خطر هستند. هر فعالیتی که به عضلات لگن فشار وارد کند می تواند خطر افتادگی رحم را افزایش دهد. عوامل دیگری که می توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند عبارتند از:

• چاقی
• سرفه مزمن
• یبوست مزمن
• درمان
• جراحی واژن

در موارد متوسط تا شدید، پرولاپس ممکن است با جراحی ترمیم شود. در جراحی لاپاراسکوپی، ابزارها از طریق ناف وارد می شوند. رحم در موقعیت صحیح خود به عقب کشیده می شود و دوباره به رباط های حمایت کننده خود متصل می شود. این عمل را می توان با برش شکمی نیز انجام داد.